Het mooiste waar je kunt zijn…is hier. Het mooiste wat je kunt worden, ben je al.
Het mooiste wat je kunt vinden, is er al.
Hartstochtelijk aanwezig ZIJN
En dan begin ik zomaar
te huppelen als een kind.
en ik verander in een boomblad
dat zo hoog opwaait
dat ik de mond van de zon kus
en oplos
Hafiz
Zoektocht naar geluk
Wat wij allemaal delen is onze zoektocht naar geluk. Ieder mens, overal ter wereld, wil vrij zijn en gelukkig zijn. Het verlangen naar geluk neemt ons mee op een groot avontuur en we gaan op zoek. We zoeken het geluk overal en we zoeken het in ervaringen. Maar wat mij fascineert is vinden we het daar ook? We zoeken daar de bron van geluk, want we denken dat het ons gelukkig zal maken. We zoeken het in werk of ontwikkeling, carriere of bezittingen, in een mooie liefdesrelatie, we zoeken het in spirituele verlichting. Met andere woorden, we zoeken het buiten onszelf in een situatie, omstandigheid waarvan we denken dat deze ons geluk gaat brengen. Zelfs degenen die zware ontberingen ondergaan, een uitzonderlijke prestatie leveren of hun leven wijden aan een moreel, politiek of groots ideaal, doen dit omdat ze verwachten uiteindelijk geluk te ervaren. Maar wat is geluk? Deze vraag fascineert me al van jongs af aan en ik ging op zoek. Ik zocht en vond iets wat ik graag wil delen. Hier een fragment uit mijn tweede boek in wording: Hartstochtelijk aanwezig ZIJN.
Laten we gelijk naar de kern gaan: DIT lijkt niet genoeg te zijn. We lijken hier maar niet tot rust te kunnen komen. De meeste mensen zijn hun leven lang onderweg en hebben hun leven zo ingericht dat er geen plaats is voor de bezinning op geluk. Er is geen plaats voor rust en stilte en om dieper te kijken in jezelf, om te ontdekken wat je bent. We zijn voortdurend iets aan het doen of aan het veranderen. We zijn bezig om de controle over ons leven te houden en voor veel mensen is het leven lijden.We lijden eronder dat we niet succesvol zijn, dat we ons leven maar niet op de rit krijgen. Al van jongs af aan horen we dat we succesvol moeten worden en de regie moeten pakken. Dat we moeten groeien, dat we iets moeten bereiken, dat we een beter mens moeten worden.
Regie en controle houden
We hebben het idee dat we regie en controle moeten houden op ons leven. We zijn niet thuis. We zijn onderweg naar ‘iets’. Wat dat is, dat weten we niet, maar alles is beter dan dit gevoel en besef dat we het ten diepste niet weten. Alles is beter dan het besef dat we geen houvast hebben in het leven. Dat we zo kwetsbaar zijn. Als we dieper gaan kijken in de realiteit, bestaat deze regie alleen maar in ons denken. Regie over het leven bestaat helemaal niet. We hebben geen controle en houvast en dat is voor het ego ondraaglijk. We hebben geen controle over onze emoties, of de gedachten die verschijnen.
Wel kunnen we regie houden over onze manier van waarnemen en op een andere manier leren omgaan met situaties en gebeurtenissen. Vanuit onze identificatie met het ik, zullen we lijden. Maar als we ons referentiepunt verleggen naar onze essentie, als bewustzijn, dan is er onmiddellijk een andere mogelijkheid. De mogelijkheid om rust te ervaren. Vrijheid. Een vrede, vrij van de omstandigheden. Een mogelijkheid om vrij te zijn van lijden.
Hier komen we op het cruciale punt: we lijden niet als mens vanwege onze ervaringen en de gebeurtenissen die ons overkomen. We lijden vooral aan onze gedachten en gevoelens over die ervaringen en gebeurtenissen. We lijden het meeste aan wat we vrezen. We lijden onder ons verzet tegen het leven, tegen het mens zijn en kwetsbaar zijn. Ondanks verlies, gemis, angst, woede, rouw opent zich in de verlichte staat een ander perspectief: het besef dat je essentie vrij is van lijden.
In onze behoefte aan controle en regie over ons leven, gaan we voortdurend op weg. We zijn op zoek naar iets anders. Naar meer. Er moet iets bij, voordat we gelukkig worden. Of er moet iets af, iets moet anders dan dit wat het nu is, mijn leven. Kijk maar naar anderen, zij hebben het beter dan ik. Ik wil nog dit of dat bereiken. Als ik dat heb bereikt, dan zal ik gelukkig zijn.
Zoektocht naar vervulling
Deze zoektocht gaat oneindig door en komt op duizenden manieren tot uitdrukking. We zoeken materiele dingen in de wereld en dat hebben we ook nodig: een huis, geld, werk, status, een relatie, plezier. Meer dingen, meer veiligheid. Je wilt iemand zijn in de wereld. Je moet je leven te laten slagen. Om je taak of roeping te vervullen. Je bent op zoek naar de waardering, naar zingeving, naar betekenis, iets om dat knagende gevoel van leegte te vervullen.
Je hebt dit gevoel van vervulling nog niet bereikt, dus je zoek je toevlucht tot spirituele leraren. De non-dualiteit vertelt je dat je kunt ontwaken. Nu is dat je doel. Verlichting is mogelijk. Een bewuste staat van ZIJN, daar ga je nu voor. Maar nog steeds ben je aan het zoeken. Het is nog steeds de zoektocht van iemand in de toekomst. Voor mij. Een zoektocht om iets te verkrijgen.
Als je tegen de zoeker zegt: ‘Dit is het. Stop hier.’ Dan ontstaat er bij de meeste mensen een frons, een vraagteken. “Dit kan het toch niet zijn?” “Dit lijkt totaal niet op wat ik verwacht of heb gelezen over verlichting of bevrijding.”
Wat we hier uit het oog verliezen is dat het geluk wat we zoeken, slechts een ervaring van geluk is. Een gevoel dat komt en gaat. Afhankelijk zijn van een gevoel dat komt en gaat en weer verdwijnt, zal nooit datgene zijn waar de leraren en verlichte meesters naar verwijzen.
Ze spreken over een vrede die er altijd is en die vervuld is van zichzelf. Een vrede die totaal vrij is van elke ervaring en vorm die verschijnt. Het goede nieuws is: dit geluk is binnen handbereik. Geluk hierin is de herkenning van je ware aard als bewustzijn en heeft niets te maken met een fijn gevoel. Het kan wel een feest van herkenning zijn als je dit ziet.
Het is de golf die ernaar verlangt om terug te vallen in de oceaan van geluk. En hoezeer de golf zijn best doet, hoe moeilijker het golf zijn is. De golf is altijd al honderd procent water geweest. De golf is altijd al nat geweest. Je bent al doorweekt, doordrenkt van je essentie. Je bent al thuis en nooit afgescheiden van de oceaan van vrede en liefde. Je bent alleen maar op zoek gegaan weg van jezelf. Op zoek naar thuis.
Je bent zowel de golf als de oceaan.
Nooit afgescheiden van thuis, van de bron.
De zoeker zegt: waar is het? Waar vind ik het? Je bent als de vis op zoek naar de zee.
De waarheid zegt: je zwemt er in.
Thuis zijn
Dit verlangen om thuis te zijn, speelde zich af buiten jezelf, in het wereldse. Ook al was je verlangen heel zuiver en oprecht, je wilde een verlicht mens zijn, je ware natuur leren kennen. Dit verlangen nam je mee en sneed je af van het gevoel van thuis zijn. Van de realisatie dat dat wat je zoekt, er al is. Datgene waar je naar verlangde, is hier. Recht voor je neus. Het is hier en nu in de directe ervaring van ‘Ik ben’. Dit is het.
Wat je verlangde was de verdwijning van het verlangen en een duik in het leven zelf. Geef dat al je aandacht nu. Als het je nu lukt – voor een paar seconden – om zonder idee en zonder verlangen en zonder houvast te zijn, dan is de zoeker er niet meer. En als je je hier regelmatig van bewust bent, dan lukt het je ook als het wat heter wordt onder je voeten, als er stress of emotie ontstaat, terug te keren naar dit moment. In dit moment vind je hele leven plaats en ben je hartstochtelijk aanwezig. Waarin je weet wat je ten diepste bent. Je bent al thuis.
