In zen bestaat een gezegde: “Als de realisatie diep gaat, danst je hele wezen.” De Amerikaanse leraar Adyashanti kan het prachtig verwoorden. Dit gedicht is een van mijn favorieten en komt uit zijn boek ‘Dansende Leegte‘ (een aanrader!).

Het eeuwige nu

Neem een ogenblik om te controleren of je werkelijk hier bent.
Voordat er een goed of fout is, zijn we gewoon hier.

Voordat er goed of kwaad is, of onwaardig,
en voordat er een zondaar of heilige is, zijn we gewoon hier. 

Kom hier samen, waar de stilte heerst –
waar de stilte van binnen danst.
Precies hier, voordat je iets weet, of niet weet.

Kom hier samen waar alle standpunten,
tot een punt vervloeien, en het ene punt verdwijnt. 

Kijk of je hier kunt samenkomen,
waar je het eeuwige aanraakt,
en waar je het eeuwige leven en sterven op elk moment voelt.

Kom hier samen – voordat je iemand was.
Om gewoon hier te zijn, waar je bent wat je altijd zult zijn,
waar je nooit iets hieraan toe zult voegen,
of iets vanaf zult halen.

Kom hier samen, waar het je aan niets ontbreekt,
en waar je niets bent.
Het hier dat onbeschrijflijk is.
Waar wij elkaar alleen als mysterie ontmoeten.
Kom hier samen waar je jezelf vindt,
door jezelf niet te vinden. 

Op deze plek waar de kalmte oorverdovend is,
en de stilte te snel gaat om haar te vangen.
Kom hier samen war je bent wat je wenst te zijn
en je wenst te zijn wat je bent
en alles verdwijnt in stralende leegte.

– Adyashanti –