Dertien jaar geleden bezocht ik mijn eerste Stiltedag bij ZininZijn in Zevenhuizen. Emilia Hollander is een van mijn leraren en zij heeft mij uitgenodigd nog dieper te kijken en werkelijke vrijheid te ervaren. De tweeling was net geboren en ik stond constant ‘aan’ met vier kinderen. Mijn ‘staat van zijn’ was behoorlijk ontregeld en ik zocht rust. 

In Zevenhuizen was het stil en Emilia straalde een rust en licht uit die aanstekelijk was. Het zitten in stilte maakte me bewust van spanning in mijn lichaam, hoe lang duurt dit nog? In het begin was er vooral onrust en soms verbeeldde ik me dat ik een baby hoorde huilen…

Kan hier ook een raam open? Angst, weerstand, verveling, het kwam allemaal voorbij. Maar naarmate de tijd verstreek, veranderde er iets, ik werd geraakt en voelde me thuiskomen. Ik gaf al jarenlang meditatie in de yogalessen en mindfulness, maar ik voelde dat dit dieper ging: dit ging over de kern.

Ik ervaarde een staat van zijn die heel helder, open, beschikbaar en licht was. De meditaties die ik kende waren daarbij slechts uitstapjes. Dit ging over iets diepers over de essentie: alles in mij juichde bij deze herkenning. 

Samen zijn in deze herkenning: daverende stilte

Als je een langere tijd met een groep in stilte bent, kun je deze diepere laag in je bewustzijn ontmoeten. De groep helpt je om aanwezig te blijven bij wat er gebeurt, er ontstaat een veld van aandacht en concentratie. Deze stilte in een groep is een krachtige, energieke, voedende stilte die Thich Nhat Hahn heel mooi de daverende stilte noemt.

Door in een groep te  mediteren wordt je ondersteunt bij deze herkenning. Het helpt je het denken doorzien. Het denken voedt zich met prikkels van buitenaf en brengt steeds aandacht buiten jezelf. Als je niet praat, kun je beter kijken en de aandacht naar binnen brengen.

Je bevestigt en voedt niet het gedachtenverhaal dat je in het dagelijks leven vaak vertelt. Dat geeft op zichzelf al innerlijke ruimte. Het is de eerste stap in inquiry die je bijvoorbeeld ook beoefent met mindfulness. Je brengt je aandacht naar het moment en voert een innerlijke dialoog met het denken. Zo ontstaat er afstand naar het denken.

Maar er is een nog diepere verbinding met rust en vrijheid die kan ontstaan als je langere tijd stil bent. Deze rust is niet de rust die je ervaart als je even niets denkt. Het is ook niet de rust van je lichaam als je in een diepe ontspanning bent. Het is ook niet de serene warmte in je hart als je liefde ervaart.

Deze rust en stilte gaat aan dat alles vooraf en is je ware natuur. Het is het diep naar binnen kijken en je ware essentie leren kennen als bewustzijn. Dat klinkt misschien abstract, maar het in de gevoelservaring is het superhelder. 

Als je meer stilte toelaat in je leven kan er meer ruimte ontstaan voor het voelen, je gaat intenser waarnemen. Je zintuigen gaan open en je hart gaat open. Er ontstaat steeds meer innerlijke ruimte waarin alles er mag zijn: een gevoel van ‘Ah ja….alles is goed zoals het is.’

Dat geeft vertrouwen en opluchting. Dan kan er spontaan van alles gebeuren. Er kan meer en meer liefde binnenstromen in die open ruimte, voor jezelf, voor de mensen om je heen, voor heel de wereld.

Om daar te komen is er tijd, aandacht en overgave nodig. Je zult de controle moeten opgeven. En het begint met de bereidheid alle ideeën, concepten en aannames te onderzoeken. 

Als er een verlangen is naar zelfrealisatie helpt het om mensen op te zoeken die daar ook mee bezig zijn. Vaak komen deze mensen vanzelf op je pad. In mijn geval ontmoette ik Ananto, die mij leraren aanreikte die spraken over wat ik een jaar daarvoor had beleefd in een eenheidservaring. Het samenzijn met mensen die daarop resoneren kan je enorm voeden en helpen.

Het is prachtig als er een verlangen wakker wordt. Het verlangen maakt dat je er naar op zoek gaat. Het mooie is dat je op zoek gaat en op het moment dat je het vindt, zie je dat je het altijd over het hoofd hebt gezien. Het was er altijd al en niet buiten jezelf. Welkom!

Namaste (het licht in mij, groet het licht in jou) Maaike